کلمه "شیرین‌زبانی" ترکیبی از دو بخش "شیرین" و "زبانی" است و به معنای توانایی گفتار شیرین و خوشایند یا مهارت در بیان احساسات و افکار به صورت دلنشین به کار می‌رود. در نوشتار و استفاده از این کلمه، توجه به چند نکته نگارشی و قواعدی مهم است:

1. ترکیب‌های اضافی: "شیرین‌زبانی" یک واژه مرکب است. در ترکیب‌های اضافی که از دو یا چند واژه تشکیل شده‌اند، معمولاً واژه اول به شکل صفت و واژه دوم به صورت اسم قرار می‌گیرد.

2. حروف‌چینی: در نوشتن این نوع کلمات، باید از خط تیره (ـ) برای اتصال دو قسمت واژه استفاده کرد. بنابراین، "شیرین‌زبانی" به این شکل صحیح است.

3. جنس و تعداد: در زبان فارسی، این گونه ترکیبات معمولاً به صورت مفرد و مذکر استفاده می‌شوند، مگر آنکه با لفظی دیگر همراه شوند که آن را به جمع یا مؤنث تبدیل کند.

4. مفهوم و معانی: توجه به مفهوم کلی این کلمه اهمیت دارد. "شیرین‌زبانی" می‌تواند به معنای داشتن گفتاری دلنشین، فریبنده یا حتی شیرین‌کاری در صحبت باشد.

5. استفاده در جمله: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، باید به ساختارهای زبانی و نحوه چینش جملات دقت کرد. مثال: "او با شیرین‌زبانی خود همه را مجذوب کرد."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "شیرین‌زبانی" به درستی و به شکل مؤثری در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. شیرین‌زبانی او باعث شد که همه افراد حاضر در مهمانی جذب صحبت‌هایش شوند.
2. معلم با شیرین‌زبانی خود توانست رابطه خوبی با دانش‌آموزان برقرار کند.
3. تغییر لحن و شیرین‌زبانی این فروشنده باعث شد تا مشتریان بیشتری به سمت مغازه‌اش بیایند.