کلمه "شیرین‌سخن" یک اصطلاح ترکیبی در زبان فارسی است که به معنای "کسی که سخنانش شیرین و دلنشین است" به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتن به صورت صحیح: کلمه "شیرین‌سخن" باید با هم‌نوشتگی (بیرون از علامت‌های جداسازی) نوشته شود. این نوع کلمات معمولاً به صورت ترکیبی و با استفاده از خط تیره (ـ) بین دو قسمت آن نوشته می‌شوند.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند در جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • "او شخصی شیرین‌سخن است."
   • "شیرین‌سخن‌گویی این شاعر باعث جذب جوانان به شعر او شده است."

3. توجه به ترکیب: در این کلمه، "شیرین" صفت و "سخن" اسم است. بنابراین برای به کار بردن این کلمه در جملات، می‌توان به ساختارهای مختلفی توجه کرد که ترکیب صفت و اسم را رعایت کند.

4. توجه به تنوع زبانی: بسته به بافت جملات، می‌توان این اصطلاح را با کلمات و عبارات دیگر ترکیب کرد. مثلاً:

   • "این مولف، آثار شیرین‌سخن متعددی دارد."
   • "شیرین‌سخن‌گویی او در محافل عمومی مشهور است."
5. قواعد نحوی: همانند سایر صفات، "شیرین‌سخن" می‌تواند در نقش‌های گوناگون مانند صفت، مفعول یا فاعل قرار بگیرد.

با رعایت این نکات، می‌توانید در نوشتار خود از کلمه "شیرین‌سخن" به درستی استفاده کنید.

1. او با شیرین‌سخن خود توانست دل همه را به دست آورد و فضایی دلنشین ایجاد کند.
2. در مراسم عروسی، دوستش با شیرین‌سخن‌هایش همه حاضران را شگفت‌زده کرد و لحظاتی شاد را رقم زد.
3. وقتی به یادگار کتابش را می‌خواندم، شیوه‌ شیرین‌سخن نویسنده مرا captivated کرد و ساعت‌ها به مطالعه مشغول شدم.