عاقبت‌اندیشی

کلمه "عاقبت‌اندیشی" یک واژه مرکب است که از دو بخش "عاقبت" و "اندیشی" تشکیل شده است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با آن اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نگارش: در نوشتن واژه‌های مرکب، لازم است بین اجزای مختلف آن فاصله‌ای نباشد و به صورت یکجا نوشته شود. در این مورد، "عاقبت‌اندیشی" به صورت یک کلمه بدون فاصله نوشته می‌شود.

2. تقطیع: اگر بخواهیم این کلمه را به اجزای سازنده‌اش تقسیم کنیم، می‌توانیم بگوییم: "عاقبت" (به معنای پایان یا نتیجه) و "اندیشی" (فعالیت تفکر و اندیشیدن). بنابراین، می‌توان آن را به "عاقبت" و "اندیش" (اندیشه) بازگرداند.

3. معنی: عاقبت‌اندیشی به معنای تأمل و تفکر در نتایج و عواقب احتمالی اقدامات و تصمیمات است. این واژه معمولاً در زمینه‌های اخلاقی و اجتماعی برای اشاره به نیاز به تفکر در مورد پیامدهای کارها، به کار می‌رود.

4. وزن و قافیه: این کلمه به خاطر داشتن پسوند "ی" یک اسم یا صفت است که بر کیفیت یا حالت دلالت دارد.

5. جملات نمونه:
   • "عاقبت‌اندیشی در تصمیم‌گیری‌های مهم بسیار حائز اهمیت است."
   • "او به دلیل عاقبت‌اندیشی، هرگز در کارهایش شتابزده عمل نمی‌کند."

این نکات به درک بهتر کاربرد و ساختار کلمه "عاقبت‌اندیشی" کمک می‌کند.

1. عاقبت‌اندیشی در تصمیم‌گیری‌های روزمره به ما کمک می‌کند تا از پیامدهای منفی جلوگیری کنیم.
2. او همواره نشان داده است که با عاقبت‌اندیشی به دنبال راه‌حل‌های مؤثر برای مشکلاتش می‌گردد.
3. عاقبت‌اندیشی نه تنها در زندگی شخصی، بلکه در زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی نیز اهمیت زیادی دارد.