کلمه "غلیظ‌القلب" به معنای شخصی است که دارای قلبی پر از احساسات شدید یا احساسی عمیق می‌باشد. در زبان فارسی، برای نوشتن و استفاده از این واژه، باید به چند نکته توجه کرد:

1. تلفظ: "غلیظ‌القلب" به صورت "غلیظ القلب" و با تأکید بر هر دو بخش تلفظ می‌شود.

2. نقطه‌گذاری: در فارسی، در صورت استفاده از واژه‌های مرکب که از دو واژه متفاوت تشکیل می‌شوند، معمولاً از نشان اتصال (ضمه) یا "ـ" استفاده می‌کنیم که در این کلمه به صورت "غلیظ‌القلب" آمده است. این نشان اتصال نشان می‌دهد که دو واژه، یک مفهوم کلی را تشکیل می‌دهند.

3. نحوه نوشتار: این کلمه باید به صورت یکجا و بدون فاصله نوشته شود، زیرا به عنوان یک صفت یا عنوان خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. توافق معنایی: بهتر است وقتی این واژه را به کار می‌برید، از سیاق کلام و مفهوم آن مطمئن شوید تا به درستی در متن شما جا بگیرد.

به طور کلی، اگر بخواهید از "غلیظ‌القلب" در نوشتارتان استفاده کنید، باید به این نکات توجه داشته باشید تا نوشته شما از نظر نگارشی و معنایی صحیح باشد.

1. او به خاطر رفتارهایش همیشه غلیظ‌القلب بود و هیچ احساسی نسبت به خشونت اطرافش نشان نمی‌داد.
2. در داستانی که خواندم، شخصیت اصلی به دلیل غلیظ‌القلب بودنش نتوانست از دور شدن دوستانش جلوگیری کند.
3. برخی معتقدند که غلیظ‌القلب بودن می‌تواند نتیجه‌ی تجربیات تلخ گذشته باشد که فرد را از ابراز احساسات واقعی‌اش بازمی‌دارد.