غم‌نشان

کلمه "غم‌نشان" یک ترکیب است که به معنای نمایانگر غم یا چیزی که غم را نشان می‌دهد، استفاده می‌شود. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نوع ترکیب: "غم‌نشان" از دو جزء "غم" و "نشان" تشکیل شده است. در اینجا "غم" به عنوان اسم و "نشان" به عنوان فعل یا اسم مصدر به کار رفته است.

2. نوشتار: این کلمه باید به صورت وصلی نوشته شود (با خط تیره) تا نشان‌دهنده ارتباط معنایی بین دو جز باشد. نوشتار صحیح "غم‌نشان" است.

3. نقش نحوی: در جملات، "غم‌نشان" می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف اسم‌های دیگر به کار رود. به عنوان مثال: "چهره غم‌نشان او، دل همه را به درد آورد."

4. انطباق با قواعد زبانی: در استفاده از این کلمه در جملات، باید به نکات گرامری و انطباق صفات و اسم‌ها توجه داشت. به عنوان مثال: اگر اسم مفرد مؤنث باشد، باید انطباق لازم را رعایت کرد: "صداهای غم‌نشان او."

5. استفاده در نوشتار رسمی و ادبی: این کلمه معمولاً در متون ادبی و شاعرانه زیاد به کار می‌رود و می‌تواند حس و حال خاصی را منتقل کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "غم‌نشان" به درستی و به طور مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.

1. بعد از شنیدن خبر فوت آن عزیز، چهره‌اش غم‌نشان شد و همه متوجه ناراحتی‌اش شدند.
2. در این روزهای بارانی، خیابان‌های شهر نیز غم‌نشان به نظر می‌رسند و پاییز حزن‌انگیزی را به تصویر می‌کشند.
3. او در مراسم وداع، غم‌نشان و خاموش ایستاد و تنها به یاد خاطرات شیرین‌شان فکر می‌کرد.