کلمه "فراخ‌دهان" ترکیبی از دو بخش "فراخ" و "دهان" است و به معنی شخصی با دهان بزرگ یا وسیع است. در نگارش و استفاده از این کلمه، چند نکته وجود دارد:

1. نقطه‌گذاری: چون "فراخ‌دهان" یک ترکیب است، نیازی به افزودن هیچ علامت نگارشی دیگری (مانند ویرگول) بین این دو کلمه نیست و باید به صورت متصل نوشته شود.

2. نوشتار صحیح: در نوشته‌های رسمی، برای حفظ زیبایی و خوانایی، بهتر است از این ترکیب به صورت مجزا "فراخ دهان" استفاده نکنید.

3. استفاده در جمله: این کلمه معمولاً در توصیف شخصیت یا ویژگی‌های ظاهری افراد به کار می‌رود. برای مثال: "او با لبخند فراخ‌دهانش، همه را به خود جلب می‌کرد."

4. معنی و مفهوم: این واژه معمولاً بار مثبت دارد و به معنای گشاده‌رو بودن یا خوش‌اخلاقی نیز استفاده می‌شود.

به طور کلی، "فراخ‌دهان" به عنوان یک واژه توصیفی می‌تواند در متون ادبی و غیرادبی به کار برود و باید در نوشته‌ها به شکل صحیح و زیبایی ارائه شود.

1. در جنگل‌های انبوه، پرنده‌ای با منقار فراخ‌دهان به جستجوی دانه‌ها بود.
2. در نمایشگاه جانورشناسی، تماشاگران به تماشای ماهی فراخ‌دهان که در آب‌های عمیق زندگی می‌کند، پرداختند.
3. در داستان‌های قدیمی، دیوهایی با دهان‌های فراخ‌دهان به انسان‌ها حمله می‌کردند.