کلمه "فرجام‌گاه" در زبان فارسی به معنای "محل یا زمان فرجام" یا "سرانجام" است و به‌طور خاص به‌کار می‌رود. برای استفاده صحیح و نگارشی این کلمه، توجه به نکات زیر ضروری است:

1. تلفظ و نوشتار: "فرجام‌گاه" به صورت جدانویسی "فرجام" و "گاه" نوشته می‌شود.

2. معنی‌دار بودن: این کلمه به معنای "زمان یا مکان پایان" یا "نقطه پایانی" است و در متون ادبی و فلسفی به ویژه کاربرد دارد.

3. نحوه استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم و در جمله‌های مختلف به‌کار رود. به عنوان مثال:

   • "هر انسانی به فرجام‌گاه خود می‌رسد."
   • "این داستان به فرجام‌گاه دلخواهش رسید."

4. فاصله‌گذاری: هنگام نوشتن این کلمه، از فاصله‌گذاری یا جدا کردن آن با خط تیره (مانند "فرجام‌گاه") استفاده کنید.

5. سازگاری با سیاق جملات: این کلمه معمولاً در جملاتی با معناهای عمیق و تفکر برانگیز به کار می‌رود، بنابراین مناسب است در متون ادبی، فلسفی یا متون رسمی استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و دقیقاً از کلمه "فرجام‌گاه" در نوشتار فارسی خود بهره ببرید.

1. در فرجام‌گاه زندگی، هر انسان باید با عواقب انتخاب‌های خود روبه‌رو شود.
2. داستان این رمان در یک فرجام‌گاه غیرمنتظره به پایان می‌رسد که همه شخصیت‌ها با سرنوشت‌های خود مواجه می‌شوند.
3. فرجام‌گاه این مبارزه تنها زمانی مشخص خواهد شد که حقیقت به وضوح نمایان شود.