کلمه "گرفته‌لب" به‌معنی حالتی است که در آن لب‌های فرد به‌دلیل احساسات مختلف مانند ناراحتی یا خشم، به هم فشرده شده یا محکم به هم چسبیده‌اند. در نگارش این واژه و همچنین استفاده از آن در جملات، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. جداسازی نهادها: در صورتی که "گرفته" به‌عنوان صفت به کار رود، باید از "لب" به‌طور مناسب جدا شود. مثلاً "لب‌های گرفته" به معنای لب‌هایی که به دلیل ناراحتی به هم چسبیده‌اند.

2. استفاده از تاکید: می‌توانید "گرفته‌لب" را در جملات به‌صورت توصیفی به‌کار ببرید، مانند: "او با لب‌های گرفته به من نگاه کرد."

3. فعل و نهاد: این واژه به‌عنوان صفت می‌تواند با افعال مختلف ترکیب شود. مثلاً "او لب‌هایش را گرفته بود."

4. استفاده در متون ادبی: این واژه ممکن است در نوشته‌های ادبی و شعر نیز به کار رود تا احساسات و حالات شخصیت‌ها را به‌خوبی نشان دهد.

5. فاصله‌گذاری: در صورت استفاده از واژه مرکب، معمولاً باید به نحوه فاصله‌گذاری و نوشتن دقیق آن دقت کنید، لذا نوشتن "گرفته لب" با فاصله نادرست است و صحیح آن "گرفته‌لب" است.

به‌طور کلی، این واژه در نگارش و شعر به‌طور مؤثر می‌تواند احساسات را منتقل کند و در توصیف حالات روحی و جسمی مفید باشد.

1. در یک روز آفتابی، او با لبخندی بزرگ در پارک نشسته بود و همه نگاه‌ها را به سمت خودش گرفته‌لب.
2. مراسم عروسی با شمع‌های زیبا و گل‌های رنگارنگ برگزار شد و عشق در چهره عروس و داماد به وضوح دیده گرفته‌لب.
3. وقتی او داستانش را تعریف کرد، همه شنوندگان با دقت گوش کردند و جو حاکم بر جمع گرفته‌لب شد.