کلمه "نجیب‌الطرفین" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که به معنای "نجیب در هر دو طرف" یا "باشرف در هر دو جانب" به کار می‌رود. این کلمه معمولا در متن‌های ادبی و رسمی به کار می‌رود. برای نوشتن و استفاده درست از این واژه، چند نکته نگارشی و قواعدی را مورد توجه قرار دهید:

1. نوشتار صحیح: کلمه به صورت "نجیب‌الطرفین" نوشته می‌شود و باید با فاصله‌ی مناسب از واژه‌های دیگر قرار گیرد.

2. استفاده از خط تیره: خط تیره بین "نجیب" و "الطرفین" نشان‌دهنده‌ی ترکیب این دو واژه است. این خط تیره نباید حذف شود.

3. تلفظ: در تلفظ این واژه، هر دو بخش باید به طور واضح و درست بیان شوند.

4. نکات دستوری: "نجیب‌الطرفین" را می‌توان به عنوان صفت یا اسم مفرد به کار برد، اما باید دقت کرد که در جملات مختلف، با توجه به دیگر واژه‌های جمله و ساختار آن، به درستی مورد استفاده قرار گیرد.

5. غیر قابل تعداد: این واژه به طور معمول به صورت غیر قابل شمارش استفاده می‌شود و جمع نمی‌شود.

از این رو، به‌کاربردن این واژه باید در متن‌هایی با محتوای رسمی، ادبی یا فلسفی مد نظر قرار گیرد تا سازگاری با لحن و سبک نوشتاری ایجاد کند.

1. او یک نجیب‌الطرفین است که همیشه در سختی‌ها به دیگران کمک می‌کند و اخلاقی والا دارد.
2. در این داستان، شخصیت اصلی به عنوان یک نجیب‌الطرفین شناخته می‌شود که با قلب مهربانش در دل مردم جای دارد.
3. در مراسم بزرگداشت، سخنران از ویژگی‌های یک نجیب‌الطرفین صحبت کرد و بر اهمیت رفتارهای انسانی تأکید کرد.