کلمه "نجیب‌زاده" به معنای فردی از خانواده‌ای نجیب و اصیل است و در فارسی به عنوان اسم استفاده می‌شود. در نگارش و استفاده از این کلمه، برخی نکات نگارشی و قواعد مرتبط به آن عبارتند از:

1. جداسازی: این کلمه ترکیبی از دو بخش "نجیب" و "زاده" است. در نوشتار، این دو بخش به صورت متصل نوشته می‌شوند و نیازی به فاصله بین آن‌ها نیست. یعنی باید به صورت "نجیب‌زاده" نوشته شود.

2. نقطه‌گذاری: در صورتی که کلمه در وسط جمله قرار گیرد، نیازی به استفاده از علامت خاصی نیست. اما در انتهای جمله، مانند هر اسم دیگری، ممکن است به نقطه یا علامت نگارشی دیگری ختم شود.

3. قواعد جمع‌سازی: اگر بخواهید از این کلمه به صورت جمع استفاده کنید، به طور معمول می‌توانید از "نجیب‌زادگان" استفاده کنید که جمع این کلمه است.

4. استفاده در جملات: کلمه "نجیب‌زاده" در جملات می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول، یا صفت به کار رود. به عنوان مثال:

   • "او یک نجیب‌زاده است."
   • "نجیب‌زاده‌ها معمولاً در اجتماعات خاص دیده می‌شوند."
5. معانی و معادل‌ها: در برخی متون ممکن است معادلات یا معانی متفاوتی برای "نجیب‌زاده" وجود داشته باشد، مانند "اشراف‌زاده" یا "خانواده‌دار"، که بسته به متن و مفهوم کلی نوشته، ممکن است متفاوت باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "نجیب‌زاده" به درستی در نوشتار فارسی استفاده نمایید.

1. در داستان‌های قدیمی، همیشه نجیب‌زاده‌ها با وفاداری و شجاعت از سرزمین خود دفاع می‌کردند.
2. او به عنوان یک نجیب‌زاده، به آموزش و فرهنگ‌دوستی اهمیت ویژه‌ای می‌داد.
3. در مراسم اسب‌سواری، نجیب‌زاده‌ها با لباس‌های سنتی و زیبای خود توجه همه را جلب کردند.