کلمه "آزرده‌دل" از دو بخش تشکیل شده است: "آزرده" و "دل". این کلمه به معنای کسی است که دلش آزرده و ناراحت است.

در نگارش و قواعد فارسی استفاده از "آزرده‌دل" باید به نکات زیر توجه شود:

1. هم‌نوایی: در نوشتن این کلمه، نباید از هم‌نوایی آن غافل شد. درست آن است که این دو بخش به هم پیوسته و بدون فاصله نوشته شوند: آزرده‌دل.

2. تکیه‌گذاری: در صورت استفاده از "آزرده‌دل" در جمله، ممکن است نیاز باشد که کلمه به صورت صحیح در متن به کار رود و برای افزایش تأکید از جملات توصیفی استفاده شود.

3. علامت‌گذاری: اگر "آزرده‌دل" در جملات نقل قول یا در مکالمات استفاده می‌شود، باید به قواعد مربوط به علامت‌گذاری دقت کرد.

به عنوان مثال:

• او فردی آزرده‌دل است که همیشه غمگین به نظر می‌رسد.

توجه به تمام این نکات باعث افزایش دقت و وضوح نگارشی در متن می‌شود.

البته، در اینجا چند مثال برای کلمه "آزرده‌دل" در جمله آورده شده است:

1. پس از آنکه او به سختی صحبت کرد، همه متوجه شدند که آزرده‌دل است و به او دلداری دادند.
2. غم از دست دادن دوستش او را آزرده‌دل کرده و لحظات شادی را از زندگی‌اش گرفته بود.
3. وقتی خبر شکستن قولش را شنیدم، آزرده‌دل شدم و نتوانستم خود را کنترل کنم.
4. شعرهایش همواره نشانه‌ای از روح آزرده‌دل او بودند که در جستجوی آرامش می‌گشت.
5. آزرده‌دل شدن از بی‌توجهی دیگران، او را به فکر کردن درباره زندگی‌اش واداشت.

امیدوارم این جملات مفید باشند!