کلمه "بی‌دانش" یکی از ترکیبات زبان فارسی است که شامل پیشوند "بی-" و واژه "دانش" می‌باشد. در زبان فارسی، این ترکیب به معنای "فاقد دانش" یا "بی‌خبر از علم و دانش" استفاده می‌شود. نکاتی که در مورد نگارش و قواعد آن وجود دارد به شرح زیر است:

1. فاصله گذاری: در ترکیبات با پیشوند "بی-"، باید به یکدیگر چسبیده نوشته شوند و نیازی به فاصله وجود ندارد. بنابراین "بی‌دانش" صحیح است.

2. نوشتن و هجی کردن: حروف "ی" در "بی" به عنوان یک پیشوند و "دانش" به عنوان اصلی کلمه، بدون تغییر هجی می‌شوند.

3. بکارگیری در جملات: این واژه می‌تواند به عنوان صفت در جملات به کار رود. مثلاً: "او بی‌دانش است." یا "یک فرد بی‌دانش نمی‌تواند در این زمینه موفق باشد."

4. همگونی با سایر کلمات: "بی‌دانش" در کنار سایر صفات و کلمات منفی می‌تواند به کار رود، به‌ویژه هنگامی که هدف بیان بی‌اطلاعی یا کمبود دانش است.

5. استفاده درست در نوشتار: هنگام نگارش متون، توجه داشته باشید که صفت "بی‌دانش" باید با توجه به محتوا به کار رود تا معنا و مفهوم درست منتقل شود.

این نکات به شما کمک می‌کند تا در نگارش و استفاده از واژه "بی‌دانش" به درستی عمل کنید.

1. رفتار او در بحث‌ها نشان می‌دهد که او بی‌دانش است و نمی‌تواند به خوبی استدلال کند.
2. جامعه‌ای که بر بی‌دانش بودن افرادش تکیه کند، هرگز به پیشرفت نخواهد رسید.
3. انتقاد از نظام آموزشی بدون توجه به بی‌دانش بودن برخی دانش‌آموزان عادلانه نیست.