کلمه "بی‌طالع" از دو بخش تشکیل شده است: "بی" به معنای "بدون" و "طالع" که به معنای سرنوشت یا مقدر است. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، نکات زیر حائز اهمیت هستند:

1. نوشتار: این کلمه به صورت "بی‌طالع" نوشته می‌شود که نشان‌دهنده وجود هِیچ فاصله‌ای بین "بی" و "طالع" نیست. در اینجا فقط علامت "توسط" به عنوان یک پیوند استفاده شده است.

2. نمودار هجایی: "بی‌طالع" در فارسی به سه هجای "بی" – "طا" – "لع" تقسیم می‌شود.

3. نقش کلمه: "بی‌طالع" در جمله به عنوان صفت استفاده می‌شود و به معنای کسی است که دارای سرنوشت خوش نیست یا به نوعی بدشانس محسوب می‌شود.

4. جایگاه در جمله: این کلمه معمولاً قبل از اسم یا فاعل قرار می‌گیرد و توصیف‌کننده آن می‌باشد. به عنوان مثال: "او یک انسان بی‌طالع است."

5. استفاده در متون ادبی: این واژه در ادبیات فارسی به وفور مورد استفاده قرار می‌گیرد و بیشتر در متون شعری و فلسفی دیده می‌شود.

این نکات در نگارش و استفاده صحیح از کلمه "بی‌طالع" به شما کمک خواهند کرد. اگر سؤالات بیشتری دارید یا نیاز به توضیحات بیشتر در مورد قواعد نگارشی دارید، بفرمایید!

1. او در یک روز بی‌طالع به کار خود رسید و تمامی تلاش‌هایش بی‌نتیجه ماند.
2. سوزان به خاطر بی‌طالع بودنش، هیچ‌گاه نتوانسته بود به آرزوهایش دست یابد.
3. در داستان‌های قدیمی، قهرمانان غالباً با بی‌طالع بودن خود روبه‌رو می‌شدند و تلاش می‌کردند تا سرنوشت خود را تغییر دهند.