پاک‌دامن

کلمه "پاک‌دامن" به معنای فردی است که دارای دامنی پاک و بی‌گناه است و معمولاً به معنای صفت اخلاقی و فضیلت در ارتباط با عفت و پاکدامنی به کار می‌رود. در مورد قواعد نگارشی این کلمه، نکات زیر قابل ذکر است:

1. نوشتن ترکیب: کلمه "پاک‌دامن" به صورت جدا (پاک و دامن) و یا به صورت ترکیبی (پاکدامن) قابل نوشتن نیست. استاندارد و صحیح‌ترین شکل آن "پاک‌دامن" است.

2. خط فاصله: در نوشتن "پاک‌دامن"، باید بین دو جزء کلمه (پاک و دامن) از خط فاصله (‌) استفاده شود. این خط فاصله نشان‌دهنده ترکیب بودن دو واژه است.

3. مفرد و جمع: "پاک‌دامن" به صورت مفرد و جمع به صورت "پاک‌دامنان" نیز استفاده می‌شود، که در جمع از پسوند "ان" برای ضمیر جمع استفاده شده است.

4. استفاده صحیح در جملات: زمانی که می‌خواهید از این کلمه در جملات استفاده کنید، دقت کنید تا نامناسب بودن آن در هم‌نشینی با لغات دیگر پیش نیامده و مفهوم خود را از دست ندهد. به عنوان مثال: "او فردی پاک‌دامن است."

5. نکات معنایی: به دلیل بار معنایی خاص و ارزشی این کلمه، معمولاً در متون ادبی، اخلاقی و مذهبی بیشتر به کار می‌رود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "پاک‌دامن" استفاده کنید.

البته، در اینجا چند مثال از استفاده کلمه "پاک‌دامن" در جملات آورده شده است:

1. او همیشه به عنوان یک فرد پاک‌دامن شناخته می‌شد و به اصول اخلاقی‌اش پایبند بود.
2. داستان‌های قدیمی درباره شخصیت‌های پاک‌دامن، همواره الهام‌بخش نسل‌های آینده بوده‌اند.
3. در جامعه‌ای که ارزش‌های اخلاقی اهمیت دارند، وجود افراد پاک‌دامن بسیار ضروری است.
4. او در برابر وسوسه‌ها و فشارهای اجتماعی ثابت قدم ماند و به پاک‌دامنی خود ادامه داد.
5. پدر و مادرش همیشه به او می‌آموختند که پاک‌دامنی و صداقت از بزرگ‌ترین دارایی‌های یک انسان هستند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!