پراکنده

کلمه "پراکنده" در زبان فارسی به معنای "متفرق" یا "پخش شده" است و می‌تواند به عنوان صفت یا نام در جملات مختلف استفاده شود. در ادامه چند نکته درباره‌ی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. نحوه‌ی نوشتن: کلمه "پراکنده" به همین صورت و بدون فاصله یا علامت اضافه نوشته می‌شود.

2. مکان استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان صفت در جملات به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • "شمع‌ها در اتاق پراکنده بودند."
   • "اطلاعات پراکنده‌ای در مورد این موضوع وجود دارد."

3. مولفه‌های صرفی: "پراکنده" به عنوان صفت می‌تواند با اعراب مختلف به کار رود. به‌عنوان مثال:

   • "پراکنده‌گان" (به معنای کسانی که پراکنده هستند)
   • "پراکنده‌ی نور" (به معنای نوری که پخش شده است)

4. قواعد نگارشی: در نوشتن جملات با استفاده از "پراکنده"، باید توجه کنید که از قواعد نگارشی صحیح مانند استفاده از ویرگول، نقطه و سایر علائم نگارشی به درستی استفاده شود.

5. نحوه‌ی تبدیل به اسم: "پراکنده" می‌تواند به اسم "پراکنده‌گی" (وضعیت پراکنده بودن) تبدیل شود.

6. تضاد و هم‌معنایی: ممکن است با کلماتی مانند "متمرکز" یا "جمع‌آوری شده" در تضاد باشد، و در برخی مواقع می‌توان از هم‌معنای آن‌ها نیز استفاده کرد.

به هر حال، استفاده صحیح از این کلمه در نثر و نظم فارسی اهمیت دارد و می‌تواند به غنای متن اضافه کند.

البته! در زیر چند مثال برای کلمه "پراکنده" در جمله آورده شده است:

1. پراکندگی اطلاعات در این گزارش باعث شده که خواننده نتواند به راحتی نتیجه‌گیری کند.
2. برگ‌های پاییز در پارک به صورت پراکنده بر روی زمین افتاده بودند.
3. افکار پراکنده‌اش مانع از تمرکز او در حین مطالعه می‌شد.
4. پراکنده شدن نور در محیط تاریک به ایجاد جلوه‌های جالبی کمک می‌کند.
5. اجتماع‌ پراکنده‌ مردم در خیابان نشان‌دهنده اعتراض آن‌ها بود.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!