پراکنده‌دل

کلمه «پراکنده‌دل» در زبان فارسی به معنای شخصی است که دل و فکری پراکنده و بی‌نظم دارد. برای نوشتن و استفاده از این کلمه به چند نکتهٔ نگارشی و قواعدی می‌توان اشاره کرد:

1. نقطه‌گذاری: در این ترکیب، واژه «پراکنده» به عنوان صفت و «دل» به عنوان اسم کاربرد دارد. بین این دو واژه، خط تیره (-) قرار گرفته است که نشان‌دهندهٔ ارتباط نزدیک میان آن‌هاست.

2. نحوهٔ استفاده: این کلمه به عنوان صفت می‌تواند قبل از اسم به کار برود. مثلاً: «او یک انسان پراکنده‌دل است.»

3. نوشته‌نویسی: هنگام استفاده از این واژه در متن‌های رسمی یا ادبی، بهتر است با دقت به مفهوم آن توجه کنید و از آن در موقعیت‌های مناسب استفاده کنید.

4. پنجرهٔ معنی: کلمه «پراکنده‌دل» به احساساتی نسبت به عدم تمرکز یا عدم انسجام در فکر و احساس اشاره دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه «پراکنده‌دل» در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. همیشه نگرانم که پراکنده‌دل بودنم باعث شود نتوانم به درستی تمرکز کنم و کارهایم را به اتمام برسانم.
2. در جمع دوستان، او به خاطر پراکنده‌دل بودنش همیشه موضوعات مختلف را به هم مرتبط می‌کرد و بحث‌ها را جذاب‌تر می‌ساخت.
3. در زندگی روزمره، پراکنده‌دل بودن می‌تواند موجب ایجاد آشفتگی و بی‌نظمی در برنامه‌ها شود، اما گاهی اوقات همین ویژگی خلاقیت را به ارمغان می‌آورد.