کلمه "بخواب!" در زبان فارسی یک فعل امری است که به معنای "بخواب" یا "به خواب برو" است. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی و گرامری مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. فعل امری: "بخواب" از فعل "خوابیدن" ساخته شده است و در قالب فعل امری به کار رفته است. در جملات امری، گوینده دستوری به شنونده می‌دهد.

2. نقطه بعد از علامت تعجب: در نگارش جملات امری که با علامت تعجب پایان می‌یابند، قاعده این است که باید بعد از علامت تعجب نقطه نگذارید، زیرا علامت تعجب خود به تنهایی نشان‌دهنده پایان جمله است.

3. نوشته شدن با حروف بزرگ: در متن‌های رسمی، معمولاً صرفاً در ابتدای جملات از حروف بزرگ استفاده می‌شود، اما "بخواب!" به عنوان یک دستور، معمولاً با حروف کوچک نوشته می‌شود مگر اینکه آغاز جمله باشد.

4. سبک نوشتار: در نوشتار ادبی یا محاوره‌ای، ممکن است از شکل‌های دیگری مانند "بخوابید" که به یک نفر یا جمع بیشتر احترام می‌گذارد، استفاده شود.

5. نکته استفاده: به هنگام استفاده از این کلمه در مکالمات، توجه به لحن و زمینه بسیار مهم است، چرا که ممکن است مبنای تنش یا آرامش بین گوینده و مخاطب باشد.

در کل، "بخواب!" یک دستور ساده و رایج در زبان فارسی است که باید به نوع کاربرد و زمینه استفاده آن توجه کرد.