کلمه "فقید سعید" در زبان فارسی به معنای "فردی که درگذشته و دارای ویژگی‌های مثبت و نیکو بوده" به کار می‌رود. در نگارش این ترکیب، برخی از قواعد نگارشی و قواعد زبان فارسی باید رعایت شوند که به آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. تلفظ و نگارش صحیح: عبارت "فقید سعید" به صورت جداگانه نوشته می‌شود و هر دو واژه به درستی نوشته می‌شوند. "فقید" به معنای متوفی و "سعید" به معنای خوشبخت یا نیکو است.

2. استفاده از قواعد تنوین: این عبارت معمولاً پس از نام فرد درگذشته به کار می‌رود و نیازی به تنوین ندارد، چرا که خود شامل صفت و موصوف است.

3. توجه به فرهنگ و احترام: در استفاده از این عبارت باید دقت شود که بیان احترام به فرد فوت شده است و باید در جاهایی که در مورد اشخاص محترم صحبت می‌شود، به کار رود.

4. استفاده در متن: این ترکیب معمولاً در متون رسمی، ادبیات، تسلیت‌نامه‌ها، و همچنین در وقایعنامه‌ها و مراسم تدفین به کار می‌رود.

5. فاصله گذاری: بین این دو واژه باید فاصله وجود داشته باشد و هر دو واژه با حروف بزرگ آغاز شوند (چنانچه در ابتدای جمله قرار گیرد)؛ مثلاً: "فقید سعید آقای الف."

با رعایت این اصول می‌توان به نگارش صحیح و مؤدبانه این عبارت پرداخت.