مقدمه لغت‌نامه دهخدا به عنوان یک متن مقدماتی و توجیهی برای خوانندگان، دارای اصول و قواعد نگارشی خاص خود است. در زیر چند نکته و قاعده نگارش که معمولاً در چنین متونی رعایت می‌شود، مطرح می‌شود:

1. جملات ساده و واضح: جملات باید ساده و قابل فهم باشند. استفاده از ساختارهای پیچیده جملات باید به حداقل برسد.

2. استفاده از علامت‌های نگارشی: از ویرگول، نقطه، دو نقطه و دیگر علامت‌های نگارشی به درستی و در جای مناسب استفاده شود تا مفهوم جمله‌ها به‌خوبی منتقل شود.

3. رعایت ترتیب منطقی: مقدمه باید به‌گونه‌ای تنظیم شود که از یک مقدمه کلی به جزئیات خاص‌تر بپردازد. این ترتیب می‌تواند شامل هدف از تهیه لغت‌نامه، اهمیت آن و ویژگی‌های خاص آن باشد.

4. استفاده از سبک رسمی: به دلیل ماهیت علمی و ادبی لغت‌نامه، از زبان و سبک رسمی و ادبی استفاده شود.

5. عدم تکرار نادرست: از تکرار غیرضروری عبارات و کلمات خودداری شود و در صورت نیاز به تکرار، از واژه‌های مترادف استفاده گردد.

6. استفاده از منابع معتبر: در صورت اشاره به دیگر منابع، حتماً باید منابع معتبر ذکر شوند تا اعتبار متن افزایش یابد.

7. تنوع واژگان: استفاده از دامنه وسیعی از واژگان و عبارات به غنا و جذابیت متن کمک می‌کند.

8. مراقبت در انتخاب واژه‌ها: انتخاب واژه‌ها باید دقیق و متناسب با مفهوم مورد نظر باشد.

با رعایت این اصول، مقدمه‌ای مؤثر و قوی برای لغت‌نامه دهخدا نوشته می‌شود.