ممنوع

کلمه "ممنوع" در زبان فارسی به معنی "مجاز نیست" یا "ممنوع‌شده" است و در متن‌های مختلف به عنوان یک صفت یا اسم مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "ممنوع" به صورت منفصل و بدون هیچ نشانه یا علامت اضافی نوشته می‌شود.

2. نقش‌های کلمه:

   • صفت: می‌توان از آن به عنوان یک صفت استفاده کرد. مثلاً: "ورود خودروها ممنوع است."
   • اسم: به‌عنوان اسم هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. مثلاً: "این منطقه دارای تابلوهای ممنوع است."

3. استفاده در جملات:

   • جملات حاوی "ممنوع" باید به گونه‌ای تنظیم شوند که معنا و مفهوم به‌خوبی منتقل شود. به عنوان مثال: "سیگار کشیدن در اماکن عمومی ممنوع است."

4. ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود. مثلاً: "ورود ممنوع" یا "زبان ممنوع".

5. علامت‌گذاری: در متونی که شامل اطلاعیه‌ها یا پیام‌های رسمی است، معمولاً کلمه "ممنوع" با استفاده از تابلوها یا علامت‌ها (مثل علامت‌های قرمز) تأکید می‌شود.

6. جملات منفی: توجه داشته باشید که گاهی می‌توان از معانی منفی به جای "ممنوع" استفاده کرد. به عنوان مثال: "اجازه ورود ندارید" به‌جای "ورود ممنوع است".

با رعایت این نکات نگارشی می‌توانید به درستی از کلمه "ممنوع" در نوشته‌ها و مکالمات خود استفاده کنید.

1. ورود به این منطقه پس از ساعت مشخصی ممنوع است.
2. استعمال سیگار در مکان‌های عمومی در این شهر ممنوع اعلام شده است.
3. عکس‌برداری در این موزه به دلایل حفاظتی ممنوع است.