کلمه "خوش فطرت" از دو جزء "خوش" و "فطرت" تشکیل شده است. در فارسی، برای نوشتن و استفاده از این ترکیب، چند نکته نگارشی و قواعدی وجود دارد:

1. فاصله بین اجزاء: کلمات "خوش" و "فطرت" باید با یک فاصله از هم نوشته شوند، زیرا "خوش" به عنوان یک صفت و "فطرت" به عنوان اسم استفاده می‌شود.

2. به کار بردن "خوش فطرت": این ترکیب در جملات به معنای شخصی با فطرت خوب و نیکو به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف افرادی که ذاتاً خوب و خوش‌خلق هستند، استفاده می‌شود.

3. نحوه استفاده در جمله: مانند سایر صفت‌ها، می‌توان از "خوش فطرت" به عنوان توصیف کننده برای افراد و یا رفتارهای نیک استفاده کرد. مثلاً:

   • "او فردی خوش فطرت و مهربان است."

4. نوشتن به صورت صحیح: توجه داشته باشید که در نوشتار فارسی، استفاده از علامات نگارشی (مانند ویرگول و نقطه) در جملات حاوی این کلمه نیز باید رعایت شود.

5. فرهنگ و زبان: "خوش فطرت" یک ترکیب مثبت است و در ادبیات فارسی و محاوره‌ای به فراوانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به این ترتیب، رعایت قواعد نگارشی و استفاده صحیح از این ترکیب می‌تواند به غنای متن و گفتار شما بیفزاید.