کلمه "فطرت" در زبان فارسی به معنای ذات، طبیعت و جوهر اصلی انسان است. در زیر چند نکته درباره استفاده و نگارش این کلمه آورده شده است:

1. نحوۀ نوشتن: "فطرت" با حرف "ط" و بدون "ت" انتهایی نوشته می‌شود. دقت کنید که این واژه به صورت صحیح و بدون خطا نوشته شود.

2. مفاهیم مرتبط: این کلمه معمولاً به مباحثی مانند طبیعت انسانی، اخلاق و روان‌شناسی مرتبط است. به عنوان مثال، در جملات می‌توان به "فطرت انسان به سمت خوبی‌ها گرایش دارد" اشاره کرد.

3. تلفظ: این واژه به صورت "Fatrat" تلفظ می‌شود. توجه به تلفظ صحیح کلمات در نگارش و بیان به وضوح معنا کمک می‌کند.

4. قواعد نگارشی:

   • در جملات فارسی، معمولاً کلمه "فطرت" به عنوان اسم مفرد استفاده می‌شود و در ترکیب با صفات و قیدهای مختلف می‌تواند قرار گیرد.
   • مثال: "فطرت واقعی انسان در روابط اجتماعی او نمایان می‌شود."
5. استفاده در متون: فطرت در آیات قرآن و احادیث نیز به کار رفته است و می‌توان در متون فلسفی و دینی نیز موارد استفاده آن را مشاهده کرد.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "فطرت" به درستی و با معنی در نگارش استفاده کرد.