خویشتن بین

معنی: خویشتن بین . [ خوی / خی ت َ ] (نف مرکب ) کسی که خود را بزرگ و مهم داند. (از ناظم الاطباء). متکبر. مُعجِب . مُختال . فَخور. خودپسند. (یادداشت مؤلف ). خودبین :
خویشتن بین و بت پرست یکیست .
سنائی .
وانکس کو نیست خویشتن بین
معصوم خدای بین شمارش .
خاقانی .
مبین درآینه ٔ چین ای بت چین
که باشد خویشتن بین خویشتن بین .
نظامی .
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدابینی ازخویشتن بین مخواه .
سعدی .

... ادامه

672 | 0

مترادف: خودبين، خودستا، خودنگر، متكبر، معجب، مغرور

نمایش تصویر

اطلاعات بیشتر واژه

آواشناسی:

منبع: لغت‌نامه دهخدا

معادل ابجد: 1428

شمارگان هجا:

دیگر زبان ها

عربی

الذات الذاتية

تشریح نگارش (هوش مصنوعی)

کلمه "خویشتن" در زبان فارسی به معنای "خود" و "وجود خود" به کار می‌رود. این واژه به لحاظ نگارشی و قواعد فارسی به چند نکته توجه دارد:

جنس و شمار: "خویشتن" واژه‌ای است که به لحاظ جنس و شمار مستقل است و به صورت مفرد به کار می‌رود.
نقش‌ها: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول و یا مضاف‌الیه به کار برود. برای مثال:
- فاعل: "خویشتن را بشناسید."
- مفعول: "او خویشتن را فراموش کرده است."
توجه به ساختار جملات: هنگام استفاده از "خویشتن" در جملات، توجه به ساختار درست جملات و هماهنگی آن با سایر اجزا نیز اهمیت دارد.
استفاده در سبک‌های مختلف: "خویشتن" بیشتر در متون ادبی و رسمی استفاده می‌شود و ممکن است در مکالمات غیررسمی کمتر به کار رود.
از لحاظ معنایی: "خویشتن" در فلسفه و روانشناسی نیز بار معنایی خاصی دارد و به مفاهیم خودآگاهی و درک فرد از خود اشاره دارد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "خویشتن" به شکل مؤثر و صحیح در نوشته‌ها و گفتارهای فارسی استفاده کرد.

فرم ورود

آدرس بخش انتخاب شده

رویداد ها - امتیازات

زیر مجموعه ها

سوالات متداول