کلمه "دادار" در زبان فارسی به معنای "آفریننده" یا "خالق" است و معمولاً به عنوان لقبی برای خداوند استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نوشتاری مرتبط با این کلمه پرداخته می‌شود:

1. استفاده صحیح: در متون ادبی و مذهبی، این کلمه به عنوان وصفی برای خداوند به کار می‌رود و باید با احترام و به درستی نوشته شود.

2. نوشتن با خط فارسی: "دادار" باید با حروف فارسی نوشته شود و از حروف عریب یا لاتین استفاده نشود.

3. الفاظ ترکیبی: این کلمه ممکن است با دیگر کلمات ترکیب شود. به‌‌عنوان مثال: "دادار هستی" یا "دادار عالم".

4. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در ابتدای جمله قرار گیرد، معمولاً نیاز به بزرگ‌نویسی ندارد؛ مگر اینکه در متن‌های خاص یا شعر با قواعد خاص نوشته شود.

5. تاکید بر مفهوم: در متون ادبی و مذهبی، هنگام استفاده از "دادار" بر مفهوم آفرینش و قدرت خداوند تأکید می‌شود.

6. به کار بردن در شعر: "دادار" یکی از کلماتی است که به دلیل زیبایی و معنای عمیق آن در شعر فارسی به وفور یافت می‌شود.

امیدوارم این نکات به شما کمک کند! اگر سوالات بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم.

در اینجا چند جمله با استفاده از کلمه "دادار" آورده شده است:

1. او به عنوان یک دادار برجسته در جامعه شناخته می‌شود.
2. در این جشنواره، از داداران محلی تقدیر شد.
3. دادارانی که در این برنامه شرکت کرده بودند، کمک‌های شایانی به نیازمندان کردند.
4. عشق و محبت، مهمترین ویژگی‌های دادار است که باید در هر جامعه‌ای ترویج شود.

اگر به جملات بیشتری نیاز دارید، بفرمایید!