در زبان فارسی، واژه "دادار" به معنای "آفریننده" یا "پروردگار" است و به طور عمده در متون ادبی و مذهبی استفاده می‌شود. واژه "دودور" در زبان فارسی به معنای "دور دایره" یا "دوران" به کار می‌رود.

به‌طور کلی، قواعد نگارش این دو واژه به شرح زیر است:

قواعد نگارشی:

1. نوشتار صحیح: واژه‌ها باید به شکل صحیح و با اعراب‌گذاری مناسب نوشته شوند. به عنوان مثال:

   • دادار: به شکل صحیح و بدون اشکال نوشتاری.
   • دودور: نیز باید به همین شکل نوشته شود.

2. استفاده از علائم نگارشی: در صورتی که این واژه‌ها بخواهد در جملات یا متون بلندتری به کار بروند، از علائم نگارشی صحیح (نقطه، ویرگول، دو نقطه و ...) استفاده شود.

3. جایگاه واژه: بسته به نوع جمله، این واژه‌ها باید در جایگاه مناسب خود قرار گیرند. برای مثال:

   • "دادار" معمولاً به عنوان فاعل یا مفعول در جملات به کار می‌رود.
   • "دودور" ممکن است به عنوان صفت یا قید در متن استفاده شود.
4. تناسب با بافت جمله: توجه به تناسب واژه‌ها و معانی آن‌ها در بافت جمله بسیار مهم است تا رسانایی متن حفظ شود.

مثال‌های کاربرد:

• "دادار عالم در هر لحظه مشاهده می‌کند."
• "دودور زمان باعث تغییرات زیادی در زندگی می‌شود."

توجه به این نکات می‌تواند به نگارش بهتر و صحیح این واژه‌ها کمک کند.