کلمه "رسوا" در زبان فارسی به معنی "آشکار" یا "ناپاک" و "شرمنده" به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه استفاده: "رسوا" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند پیش از اسم قرار بگیرد. به عنوان مثال: "رسوایی این موضوع تمام شده است."

2. ترکیب با دیگر واژه‌ها: این کلمه می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود مثل "رسوای ناشی از". به عنوان مثال: "رسوای ناشی از فساد مالی".

3. صرف و تنوع در کاربرد: "رسوا" در زمان‌های مختلف و در اشکال گوناگون به کار می‌رود. مثلاً: "او رسوا شد" یا "مسئله رسوایی آن‌ها."

4. توجه به بار معنایی: کلمه "رسوا" در بسیاری از متون معنای منفی دارد. بنابراین در انتخاب آن باید به بار معنایی منفی‌اش توجه شود.

5. پرهیز از اشتباهات املایی: مطمئن شوید که کلمه را به درستی بنویسید. اشتباهات املایی مانند "رسوا" به جای "رسوا" ممکن است باعث ابهام شوند.

6. جایگاه در جمله: این کلمه معمولاً در جملات انتقادی یا توصیفی استفاده می‌شود و بنابراین باید در جملات به خوبی جایگذاری شود تا معنا و مفهوم به درستی منتقل شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "رسوا" به درستی و به شکل مؤثر در نگارش‌های خود استفاده کنید.

البته! در زیر چند مثال برای استفاده از کلمه "رسوا" در جملات مختلف آورده‌ام:

1. او در میانه‌ی شهر به دلیل رفتار نامناسبش رسوا شد.
2. این رسوایی باعث شد که اعتماد مردم به او کاهش یابد.
3. خبر رسوایی مدیر شرکت به سرعت در رسانه‌ها پخش شد.
4. او سعی کرد حقیقت را پنهان کند، اما در نهایت رسوا شد.
5. استفاده از روش‌های نادرست به او شهرتی رسوا بخشید که اصلاح آن دشوار بود.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، بفرمایید!