کلمه "زاویهٔ مقابلهٔ اندرونی" ممکن است در متون فارسی به اشکال مختلفی نگارش شود. در اینجا نکات نگارشی و قاعده‌های مربوط به این عبارت را بررسی می‌کنیم:

1. فاصله گذاری: در زبان فارسی، اگر بخواهیم دو یا چند واژه را به یکدیگر متصل کنیم، معمولاً بین آن‌ها فاصله نمی‌گذاریم. اما در مورد واژه‌های مرکب، اگر بخواهیم از آن‌ها به عنوان یک وحدت معنایی استفاده کنیم، ممکن است از نشانهٔ "کسره" برای ارتباط آن‌ها استفاده کنیم.

2. کسره: در نوشتن واژه‌هایی که با هم ترکیب می‌شوند و نوعی ارتباط معنایی دارند، کسره عموماً با "‹ـه›" نوشته می‌شود، که در اینجا به صورت "زاویهٔ" و "مقابلهٔ" آورده شده است.

3. نقطه‌گذاری: برای جدا کردن بخش‌های مختلف یک عبارت و جلوگیری از ایجاد ابهام، نقطه‌گذاری صحیح اهمیت دارد. در اینجا اگر لازم باشد، از ویرگول و نقطه استفاده کنید.

4. ترکیب واژه‌ها: در ترکیب واژه‌ها در زبان فارسی، معمولاً واژه اول به عنوان صفت و واژه دوم به عنوان موصوف محسوب می‌شود. در این مثال می‌توان "زاویه" را به عنوان موصوف و "مقابلهٔ اندرونی" به عنوان وصف آن در نظر گرفت.

در نهایت، نوشتن عبارت به صورت "زاویهٔ مقابلهٔ اندرونی" صحیح است و از لحاظ قواعد نگارشی درست به نظر می‌رسد.