کلمه "صاحب امضاء" در زبان فارسی به معنای فردی است که مسئولیت امضای یک سند، قرارداد یا مدرک رسمی را بر عهده دارد. برای به کار بردن درست این کلمه در متون فارسی، به چند نکته توجه کنید:

1. فاصله: "صاحب" و "امضاء" باید با یک فاصله نوشته شوند.

2. امضا vs. امضاء: در زبان فارسی واژه "امضا" صحیح‌تر از "امضاء" است و به‌طور رسمی‌تر در کتاب‌ها و دایره‌المعارف‌ها استفاده می‌شود. با این حال، "امضاء" نیز در محاوره و برخی متون به کار می‌رود.

3. ساختار جمله: هنگام به کار بردن "صاحب امضاء" در یک جمله، باید توجه کنید که نقش آن در جمله مشخص باشد. این عبارت می‌تواند به عنوان صفت یا گروه اسمی به کار رود. به عنوان مثال:

   • "صاحب امضاء این قرارداد، آقای الف است."
   • "لطفاً مشخصات صاحب امضاء را در فرم وارد کنید."
4. کاربرد در اسناد: در اسناد رسمی و قانونی، معمولاً پس از نام صاحب امضاء، عنوان و سمت او نیز ذکر می‌شود تا مسئولیتش مشخص شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه "صاحب امضاء" را به درستی در متون فارسی به کار ببرید.