کلمه «قابلیت انعطاف» شامل دو بخش است: «قابلیت» و «انعطاف». در ادامه به بررسی نکات نگارشی و قواعد مربوط به این ترکیب می‌پردازیم:

۱. ترکیب کلمات: کلمه «قابلیت» به معنای توانایی یا ظرفیت است و «انعطاف» به معنای قابلیت تغییر شکل یا تغییر وضعیت. این ترکیب به معنای توانایی تغییر و سازگاری در شرایط مختلف است.

1. نحو: در جملات، این ترکیب معمولاً به عنوان یک اسم به کار می‌رود. مثلاً: "این ماده دارای قابلیت انعطاف بالا است."

2. رابطه معنایی: در این ترکیب، «قابلیت» صفت و «انعطاف» مفعول است که به نوعی صفت قابلیت را توصیف می‌کند.

3. علائم نگارشی: در نوشتار، هیچ علامت نگارشی خاص بین این دو کلمه لازم نیست، مگر اینکه در جملات خاص نیاز به استفاده از ویرگول یا سایر علائم باشد.

4. نحوه نوشتن: ترکیب «قابلیت انعطاف» باید به صورت پیوسته نوشته شود و در متون رسمی و علمی و نیز نوشتار روزمره به کار رود.

5. استفاده از کلمات مترادف: گاهی اوقات ممکن است بسته به زمینه، از واژه‌های مترادف برای هر دو کلمه استفاده شود. مثلاً «توانایی انعطاف‌پذیری».

در نهایت، استفاده صحیح از این ترکیب به فهم بهتر و دقیق‌تر مطالب کمک می‌کند و به وضوح متن می‌افزاید.