قواعد فارسی و نگارشی برای کلمه "من" به شرح زیر است:

1. شخصیّت و استعمال: "من" ضمیر شخصی اول شخص مفرد است و به خود گوینده اشاره دارد. این ضمیر به عنوان فاعل در جملات به کار می‌رود.

2. نوشتار: در نوشتار فارسی، "من" به صورت پیوسته و با حروف جدا نوشته می‌شود. به عنوان مثال: "من کتاب را خواندم."

3. فعل همخوان: وقتی از "من" استفاده می‌شود، افعالی که به دنبالش می‌آیند باید به صورت مفرد و در زمان مناسب صرف شوند. مثلاً: "من می‌روم" و نه "من می‌روند".

4. فاصله‌گذاری: در متون رسمی و غیررسمی، بهتر است که "من" و کلماتی که بعد از آن می‌آیند از نظر نگارشی و فاصله‌گذاری درست نوشته شوند.

5. استفاده در جملات: "من" می‌تواند در جملات مختلف برای بیان احساسات، افکار، یا اظهارات شخصی به کار رود. به عنوان مثال: "من خوشحالم که اینجا هستم."

6. صوتی هجا: توجه داشته باشید که "من" یک هجا دارد و به آرامی تلفظ می‌شود.

7. قواعد ادبی: در نگارش ادبی، می‌توان از "من" به شکل‌های مختلفی استفاده کرد. به عنوان مثال، در شعر یا نثر می‌توان به خود اشاره‌های فلسفی یا احساسی انجام داد.

با رعایت این قواعد، می‌توانید از "من" به درستی در نوشته‌ها و گفت‌وگوهای خود استفاده کنید.

1. من امروز تصمیم گرفتم به مطالعه بپردازم و وقت خود را به بهترین نحو استفاده کنم.
2. من همیشه سعی می‌کنم به دوستانم در روزهای سخت کمک کنم و حامی آن‌ها باشم.
3. من به سفر به مکان‌های جدید علاقه‌مندم و دوست دارم تجربیات جدیدی کسب کنم.