هجر

کلمه "هجر" در زبان فارسی به معنای جدایی، دوری یا بی‌پناسی است و معمولاً در متون ادبی و شعر به کار می‌رود. در مورد قواعد نگارشی و نحوه کاربرد این کلمه، چند نکته وجود دارد:

1. نحو و صرف: "هجر" یک کلمه عربی است که به زبان فارسی وارد شده و در شعر و ادبیات به شکل‌های مختلفی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود.

2. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به صورت اسم یا جزء جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرد. مثلاً:

   • "هجر او آزارم می‌دهد."
   • "در هجران تو غمگینم."

3. تلفظ: "هجر" به صورت [hɛdʒr] تلفظ می‌شود و باید توجه داشت که در برخی لهجه‌ها ممکن است متمایز از سایر کلمات مشابه باشد.

4. نگارش: این کلمه به صورت «هجر» نوشته می‌شود و باید دقت شود که در متون رسمی و علمی به کار برده شود تا موجب ابهام نشود.

5. همنشینی: "هجر" معمولاً با کلمات وصفی یا اضافی همراه است تا مفهوم کامل‌تری را ارائه دهد، مانند "هجر عشق" یا "هجر عزیز".

با این نکات می‌توان از "هجر" به درستی در محاوره و نوشتار فارسی استفاده کرد.

1. هجران او بر دلم شکسته‌ای نهاد که هیچ دارویی نتوانست درمانش کند.
2. در زندگی همیشه لحظاتی از هجر به وجود می‌آید که انسان را آزرده‌خاطر می‌کند.
3. اشعار عاشقانه غالباً به هجر و فراق اشاره دارند و حس تنهایی را به زیبایی توصیف می‌کنند.