تماس و برخاست

کلمات "تماس" و "برخاست" در زبان فارسی قواعد و نکات نگارشی خاصی دارند. در ادامه به بررسی هر یک از این کلمات و نکات مربوط به آن‌ها می‌پردازیم:

تماس

1. معنی: "تماس" به معنی ارتباط یا تماس فیزیکی یا معنوی میان دو یا چند نفر، یا بین یک نفر و یک شیء است.
2. کاربرد: این کلمه معمولاً در ساختارهای زیر به کار می‌رود:
   • تماس تلفنی
   • تماس با کسی
   • در تماس بودن
3. نقش دستوری: "تماس" معمولاً به عنوان اسم (اسم نكرة) استفاده می‌شود.

برخاست

1. معنی: "برخاست" فعل ماضی از "برخاستن" به معنای بلند شدن یا قیام کردن است.
2. کاربرد: معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که اشاره به عمل بلند شدن از جایی دارند:
   • او از جا برخاست.
   • هنگامی که او سخنرانی کرد، حاضرین همگی برخاستند.
3. نکات صرفی:
   • "برخاستن" در زمان‌های مختلف (ماضی، مضارع، آینده) صرف می‌شود، مثال:
     • ماضی: او برخاست.
     • مضارع: او برمی‌خیزد.
     • آینده: او خواهد برخاست.

نکات نگارشی

• فاصله‌گذاری: توجه به فاصله بین کلمات و املای صحیح آن‌ها.
• ویرگول و نقطه: استفاده صحیح از ویرگول‌ها و نقطه‌ها برای جدا کردن جملات و عبارات.
• حروف اضافه: در جملات مرتبط با "تماس"، معمولاً از حروف اضافه مانند "با" استفاده می‌شود ("تماس با کسی").

با رعایت این نکات، می‌توانیم از این کلمات به درستی و مؤثر در نوشتار فارسی خود استفاده کنیم.