جملۀ غیرمتقارن در زبان فارسی به جملاتی اطلاق می‌شود که ساختار و اجزای آن‌ها به طور متناسب و متوازن نیستند. در این نوع جملات، معمولاً یکی از بخش‌ها یا عناصر جمله نسبت به دیگری بیشتر تأکید می‌شود یا اطلاعات بیشتری ارائه می‌دهد.

قواعد نگارشی برای استفاده از جملات غیرمتقارن:

1. تعیین موضوع: در جملات غیرمتقارن، موضوع جمله باید به وضوح مشخص شود تا خواننده بتواند مفهوم اصلی جمله را درک کند.

2. استفاده از ویرگول: در جملات غیرمتقارن ممکن است لازم باشد از ویرگول برای جداسازی بخش‌های مختلف جمله استفاده کنید تا خوانایی بهتری داشته باشد.

3. تاکید بر قسمت غیربازتابی: ممکن است در جملات غیرمتقارن بر قسمتی که اطلاعات بیشتری دارد، تأکید بیشتری شود. این تأکید می‌تواند با استفاده از صفات، قیدها و یا جملات توصیفی بیشتر نمایان شود.

4. در نظر گرفتن توازن معنایی: اگرچه جملات غیرمتقارن به طور طبیعی توازن دقیقی ندارند، ولی باید سعی شود که توازن معنایی و غنای اطلاعات در جمله حفظ شود.

5. شکل دهی به جملات: در ساختار جمله‌سازی، سعی کنید از جملات فرعی و مکمل بهره ببرید تا شفافیت و غنای بیشتری به جمله اضافه کنید.

مثال:

• جمله غیر متقارن: "او به کتابخانه رفت تا کتابی بگیرد، ولی باران شروع به باریدن کرد و او خیس شد."
  • در این‌جا، ایده‌های مختلف به طور غیرمتوازن در حال بیان هستند؛ تاکید بیشتر بر بارندگی به بروز مشکل می‌افزاید.

این نکات به نگارش جملات غیرمتقارن کمک می‌کند تا هم خواندنی و هم موثر باشند.