کلمه «دست‌انداز» در زبان فارسی به معنای مانع یا مشکلی است که بر سر راه پیشرفت یا حرکت قرار می‌گیرد. این کلمه به صورت ترکیبی از «دست» و «انداز» ساخته شده است. در نگارش و استفاده از این کلمه، رعایت چند قاعده مهم است:

1. نقطه‌گذاری: «دست‌انداز» با тирۀ وسط نوشته می‌شود که نشان‌دهندۀ ترکیب بودن این دو واژه است. لذا نوشتن آن به صورت «دست انداز» نادرست است.

2. تلفظ: هنگام تلفظ این کلمه، باید توجه داشت که هر دو بخش ترکیبی به خوبی تلفظ شوند.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به عنوان فاعل، مفعول یا خبر ظاهر شود. به عنوان مثال:

   • «این پروژه با دست‌اندازهای زیادی مواجه شد.»
   • «دست‌اندازهای اقتصادی می‌توانند بر روند توسعه تأثیر بگذارند.»
4. معنا و دقت در انتخاب: در مواردی که از این کلمه استفاده می‌کنید، لازم است که به معنای آن توجه کنید و مطمئن شوید که در بافت مناسب به کار رفته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «دست‌انداز» به درستی و به شیوه‌ای نگارشی صحیح استفاده کنید.

1. هنگام رانندگی در جاده‌های کوهستانی، با دست اندازهای زیاد مواجه شدیم که احتیاط بیشتری می‌طلبید.
2. دست اندازهای موجود در خیابان باعث شد تا سرعت خودروها کاهش پیدا کند و رانندگان به آرامی پیش بروند.
3. در سفر به شمال، با دست اندازهای فراوانی در جاده‌های روستایی روبرو شدیم که کمی ما را اذیت کرد.