کلمه "دستور" در زبان فارسی کاربردهای متنوعی دارد و می‌تواند به معانی مختلفی اشاره کند. در اینجا به چند قاعده نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتن با "د" و "س" و "ت" و "ر": املای صحیح این کلمه به صورت "دستور" است و نباید به اشتباه نوشته شود (مثلاً "دستور").

2. علامت‌گذاری: هنگام استفاده از کلمه "دستور" در جملات، باید به نقطه‌گذاری توجه کرد. مثلاً:

   • "دستورالعمل جدید را بخوانید."
   • "به دستور رئیس، جلسه فوری برگزار شد."

3. ترکیب با دیگر واژه‌ها: "دستور" می‌تواند با دیگر واژه‌ها ترکیب شود. مثلاً:

   • "دستور کار"
   • "دستور زبان"
   • "دستور غذایی"

4. مفرد و جمع: "دستور" به صورت مفرد استفاده می‌شود و جمع آن "دستورات" است. به عنوان مثال:

   • "این دستور مهم است."
   • "دستورات جلسه باید رعایت شود."

5. معانی و سیاق: بسته به سیاق جمله، "دستور" می‌تواند به معانی مختلفی اشاره کند:

   • به معنای "فرمان" یا "دستوری که باید اجرا شود"
   • در زبان‌شناسی به معنای "دستور زبان"
6. تمامیت ارجاع و شفافیت: وقتی از "دستور" استفاده می‌کنید، باید مشخص کنید که به کدام نوع دستور اشاره می‌کنید تا مخاطب دچار سردرگمی نشود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "دستور" به‌طور مؤثر و صحیح در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته، در اینجا چند مثال برای کلمه "دستور" در جملات مختلف آورده شده است:

1. معلم یک دستورالعمل ساده برای انجام پروژه به دانش‌آموزان داد.
2. در این کتاب آشپزی، دستور تهیه‌ی خورشت قیمه به‌خوبی توضیح داده شده است.
3. رئیس شرکت یک دستور مشخص برای افزایش بهره‌وری کارکنان صادر کرد.
4. بررسی دستور در جلسه‌ی امروز به عنوان اولین موضوع مطرح خواهد شد.
5. برای کسب اطلاعات بیشتر، لطفاً دستورالعمل موجود را مطالعه کنید.

اگر نیاز به جملات بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.