عبارت "زوج تنها" به طور کلی به زوجی اطلاق می‌شود که به صورت تنها یا بدون همراهی فرد دیگری وجود دارد. قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با این عبارت به شرح زیر است:

1. معنا و تلفظ: در استفاده از این عبارت، باید توجه داشته باشید که "زوج" به معنای دو عدد یا دو نفر (معمولاً در زمینه‌های اجتماعی یا خانوادگی) است و "تنها" به معنای بدون همراهی یا انزوا می‌باشد. بنابراین، "زوج تنها" به معنای یک زوج است که به تنهایی زندگی می‌کند یا تنهاست.

2. فاصله‌گذاری: در زبان فارسی، بین کلمات باید فاصله مناسب رعایت شود. در عبارت "زوج تنها"، این فاصله‌ها به درستی وجود دارند.

3. نوشتار صحیح: این عبارت به صورت "زوج تنها" نوشته می‌شود و اشتباهات نگارشی نظیر "زوجتنه" یا "زوجتنه" نباید رخ دهد.

4. نحو و ساختار: "زوج" به عنوان اسم و "تنها" به عنوان صفت عمل می‌کند. به عبارتی، "تنها" توصیف‌کننده حالتی است که زوج را توصیف می‌کند.

5. قیدها و صفات دیگر: می‌توانید از صفات و قیدهای اضافی برای توصیف بیشتر استفاده کنید. مثلاً می‌توانید بگویید "زوج تنها و خوشبخت" یا "زوج تنها در یک خانه".

6. استفاده در جملات: این عبارت می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. مثلاً: "این زوج تنها در این شهر زندگی می‌کنند."

استفاده صحیح از قواعد زبان و نگارش به درک بهتر معنى و مفهوم کمک می‌کند.