نقطۀ تکین تنها یک عبارت ادبی و علمی است که در ادبیات و فرهنگ فارسی به کار می‌رود. این عبارت به‌ویژه در متون فلسفی، عرفانی و ادبی کاربرد زیادی دارد. در زیر به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این عبارت پرداخته می‌شود:

1. نقطه: این واژه به معنای "علامت نقطه" یا "نقطهٔ خاص" است. در اینجا به عنوان اسم مفرد و به معنای یک عنصر یا مسأله تعبیه‌ای به‌کار رفته است.

2. تکین: این واژه به معنای "یگانه" یا "منحصربه‌فرد" است. در ترکیب "نقطۀ تکین"، صفت "تکین" به اسم "نقطه" توصیف می‌دهد.

3. تنها: این کلمه به معنای "بدون همراه" یا "فقط" است. این واژه هم به عنوان قید و هم به عنوان صفت به‌کار می‌رود و در این جمله تأکید بر یگانگی و بی‌همتا بودن مفهوم "نقطۀ تکین" دارد.

قواعد نگارشی

1. فاصله‌گذاری: حتماً بین واژه‌ها در عبارت "نقطۀ تکین تنها" فاصله مناسب وجود داشته باشد.

2. استفاده از نقطه: در نوشتن، با توجه به اینکه "نقطه" می‌تواند به علامتی اشاره کند، در صورت استفاده، باید دقت کرد که به حالت صحیح استفاده شود و حاوی نوعی وضوح باشد.

3. ترکیب: در متن‌های ادبی، گاهی ممکن است از ترکیب این عبارت به عنوان یک مهم‌ترین مفهوم بهره‌برداری شود و نیاز به توضیح یا تفسیر بیشتر باشد؛ در این صورت باید به شیوه‌ای روشن و قابل فهم توضیحات لازم ارائه گردد.

با رعایت این موارد و قواعد، می‌توانید از این عبارت به درستی در متون فارسی استفاده کنید.