کلمه "نمونۀ شماره دار" متشکل از دو بخش است: "نمونه" و "شماره دار". در اینجا به بررسی قواعد و نکات نگارشی مربوط به این عبارت می‌پردازیم:

1. نگارش صحیح: واژه "نمونه" باید به صورت "نمونه" نوشته شود و در صورتی که از "نمونۀ" استفاده می‌کنید، به معنای "نمونۀ" در زبان فارسی است که نشان‌دهنده‌ی جمع‌پذیری یا وجود نمونه‌ها است.

2. تنوین: در نگارش "نمونۀ شماره دار"، "ۀ" به عنوان حرف پسوند در اینجا به کار رفته است که به معنای "ای" نسبت به نمونه است. اما در نگارش‌های رسمی‌تر، گاهی اوقات به منظور ایجاد تفکیک و وضوح بیشتر، "نمونۀ‌ شماره‌دار" با یک فاصله نیز نوشته می‌شود که در این صورت بین دو کلمه یک فاصله وجود دارد.

3. شماره‌دار: کلمه "شماره دار" به معنای داشتن شماره است. در نگارش رسمی، برای تفکیک واژه‌ها معمولاً "شماره‌دار" نوشته می‌شود، تا مشخص شود که این دو واژه به هم مرتبط هستند و معنای خاصی را می‌رسانند.

4. قواعد صرفی: در صورت صرف واژه، ممکن است نیاز به تغییر در فرم آن باشد. مثلاً اگر بخواهید بخشی از جمله باشید، ممکن است بخواهید از افعال و صفات در جمله استفاده کنید.

5. نقطه‌گذاری: اگر "نمونۀ شماره دار" بخشی از جملات بزرگتر باشد، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کرد و دقت کنید که هر بخش جمله به درستی از هم تفکیک شود.

به طور کلی، "نمونۀ شماره دار" باید به شیوه‌ای نگاشته شود که مفهوم آن به‌روشنی انتقال یابد و ارتباط بین اجزای آن نیز حفظ شود.