از نظر نگارش و قاعده‌های زبان فارسی، کلمه "ترازۀ دائمی" به دو قسمت تقسیم می‌شود:

1. ترازه: این واژه به معنای "تراز" و "میزان" است و در زبان فارسی به صورت نکره نوشته می‌شود.
2. دائمی: این صفت به معنای "همیشگی" یا "پایدار" است و با توجه به نوع کلمه‌ای که توصیف می‌کند، به صورت نکره نیز کاربرد دارد.

در نوشتار، این دو واژه به صورت زیر به کار می‌روند:

• ترازۀ دائمی: در اینجا "ترازۀ" به معنی "تراز" و "دائمی" به عنوان صفت آن عمل می‌کند.
• لازم به ذکر است که ترازۀ دائمی به صورت مجازی برای اشاره به مواردی همچون تعادل یا ثبات در زمینه‌های مختلف نیز استفاده می‌شود.

قاعده‌های نگارشی:

• کلمات به صورت جدا و با فاصله نوشته می‌شوند.
• "ـه" در انتهای "ترازۀ" (حرف نشانه قاعده) به دلیل نکره بودن به کار رفته است.
• حروف پایانی مانند "ء" در کلمه "ترازه" باید به درستی نگاشته شود.

در نهایت توصیه می‌شود برای حفظ دقت و انسجام در نگارش، از امکانات نرم‌افزاری مانند املاء و نگارش صحیح بهره ببرید.