کلمه "یقه" در زبان فارسی به معنای بخش بالایی لباس است که دور گردن قرار می‌گیرد. در بررسی قواعد نگارشی و نحوی این کلمه، به چند نکته‌ی مهم اشاره می‌کنم:

1. نحوه‌ی نوشتن: کلمه "یقه" به صورت همزه‌دار نوشته می‌شود و در تمامی نوشته‌ها باید به همین شکل (یقه) به کار رود.

2. جنس کلمه: "یقه" یک اسم مؤنث است و در جملات فارسی با ضمیر مؤنث (او، ایشان) یا صفت مؤنث (زیبا، جدید) سازگار است.

3. جمع بستن: جمع "یقه" به صورت "یقه‌ها" است. بنابراین در استفاده از این کلمه در فرم جمع باید از این شکل استفاده کرد. مثلاً: "یقه‌های مختلفی برای این لباس‌ها وجود دارد."

4. کاربردهای مختلف: واژه "یقه" می‌تواند در ترکیب‌ها و عبارت‌های مختلف به کار رود، مانند "یقه‌دار" (لباسی که یقه دارد) یا "یقه دوخت" (روش دوخت یقه).

5. نکات نگارشی: در جملات، معمولاً کلمه "یقه" با پسوندها یا پیشوندها نیز به کار می‌رود. در این موارد، باید توجه داشته باشید که به اصول ترکیب‌ها و ساختارهای دستوری پایبند باشید.

6. نحوه‌ی تلفظ: کلمه "یقه" به صورت دو هجایی و با تأکید بر هجای اول تلفظ می‌شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "یقه" به درستی و به شیوه‌ای نگارشی و کاربردی در متون خود استفاده کنید.

1. یقه پیراهنش را بالا کشید تا از سرما محافظت کند.
2. در مهمانی، همه توجه‌ها به یقه گرانبهای کت او جلب شده بود.
3. معلم با نگاهی تند به دانش‌آموز گفت که یقه پیراهنش را درست کند.