کلمه "باج‌گیر" یک اسم مرکب در زبان فارسی است که به شخصیت یا فردی اشاره دارد که به نوعی از دیگران باج یا پول می‌گیرد. در اینجا چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. ترکیب: کلمه "باج‌گیر" از دو بخش "باج" (اسم) و "گیر" (فعل) تشکیل شده است. در زبان فارسی، ترکیب‌های تتبعی، مانند "باج‌گیر" معمولاً با خط تیره نوشته می‌شوند تا نشان‌دهنده این باشند که اجزای کلمه به هم پیوسته‌اند.

2. تلفظ: تلفظ صحیح کلمه به‌صورت "باج‌گیر" است و می‌توان آن را به شکل‌هایی مانند "باج‌خواه" یا "باج‌طلب" نیز استفاده کرد، اما این کلمات ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشند.

3. معنی: "باج‌گیر" به معنای کسی است که از دیگران پول یا امتیاز غیرمجاز می‌گیرد و معمولاً بار منفی دارد. این کلمه در متون رسمی و غیررسمی به مقتضای موضوع به کار می‌رود.

4. نحو و صرف: این کلمه به‌عنوان اسم فاعل شناخته می‌شود و می‌تواند به‌صورت جمع "باج‌گیران" نیز به کار رود.

5. استفاده در جمله: به‌عنوان مثال:
   • "باج‌گیران همیشه به دنبال فرصتی برای گرفتن پول از دیگران هستند."
   • "او به‌عنوان یک باج‌گیر در این صنعت شناخته شده است."

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌طور صحیح از کلمه "باج‌گیر" در نگارش خود استفاده کنید.

1. او تصمیم گرفت تا از رقیبش باج بگیرد و از این طریق پروژه‌ی جدید را به دست آورد.
2. در فیلم، شخصیت منفی تلاش می‌کند تا باج بگیرد و باعث ایجاد تنش‌های بیشتر می‌شود.
3. پلیس با متهمان پرونده‌ی باج‌گیری همکاری کرد تا بتواند به اطلاعات جدیدی درباره‌ی شبکه‌ی جنایی دست یابد.