کلمه "آشتی" در زبان فارسی به معنای مصالحه و توافق بین دو یا چند طرف است. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، چند نکته و قاعده نگارشی وجود دارد:

1. تلفظ و نوشتار: "آشتی" به صورت "آشــــــــتی" تلفظ می‌شود و باید دقت شود که حروف به درستی نوشته شوند.

2. جنس و نوع کلمه: "آشتی" یک اسم است و می‌تواند به عنوان مفعول یا موضوع جمله استفاده شود.

3. قید و قاعده‌ها: معمولاً برای ایجاد جملات ترکیبی، می‌توان کلمه "آشتی" را با فعل‌هایی مانند "کردن"، "رسیدن" و "داشتن" به کار برد. به عنوان مثال:

   • "آن‌ها برای آشتی کردن با هم ملاقات کردند."
   • "پس از مدت‌ها، بالاخره به آشتی رسیدند."

4. ترکیبات و هموندها: "آشتی" ممکن است با کلمات دیگر ترکیب شود. به عنوان مثال:

   • "آشتی ملی"
   • "آشتی دو طرف"
5. نگارش صحیح: در نوشتن مقالات و متون رسمی، باید به شیوه نگارش درست و رعایت اصول نگارشی توجه شود. برای مثال:
   • "آشتی در جامعه باید ترویج شود."
   • "آشتی کردن نیازمند گذشت و درک متقابل است."

در نهایت، استفاده صحیح از کلمه "آشتی" بستگی به زمینه و موقعیتی دارد که در آن به کار گرفته می‌شود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "آشتی" در جمله آورده شده است:

1. بعد از چند ماه قهر، بالاخره آنها تصمیم به آشتی گرفتن گرفتند.
2. آشتی کردن با دوستان قدیمی همیشه حس خوبی دارد.
3. او تلاش کرد تا از طریق گفت‌وگو، آشتی را بین طرفین متخاصم برقرار کند.
4. پس از یک سوءتفاهم بزرگ، آنها توانستند به کمک یک واسطه به آشتی برسند.
5. آشتی در زندگی شخصی و اجتماعی، یک اصل مهم برای برقراری ارتباطات سالم است.