کلمه "بریء" در زبان فارسی به معنای "بی‌گناه" یا "معصوم" است و از لحاظ نگارشی و قواعدی چند نکته مهم دارد:

1. نوشتار صحیح: "بریء" به صورت "بریء" با همزه نوشته می‌شود. همزه در این کلمه در انتهای آن آمده است و نشان‌دهنده‌ی تلفظ دقیق آن است.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "برِیء" تلفظ می‌شود. همزه در انتهای کلمه تلفظ می‌شود و صدای "ئـ" را ایجاد می‌کند.

3. نحو و صرف: این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند با اسم‌های مختلفی همراه شود، مثلاً "انسان بریء" یا "متهم بریء".

4. استفاده در جملات: کلمه "بریء" معمولاً در متون حقوقی و ادبی به کار می‌رود تا از بی‌گناهی نسبت به اتهامات اشاره کند. به عنوان مثال: "او در دادگاه به عنوان بریء معرفی شد."

5. قواعد هم‌نشینی: این کلمه معمولاً در بافت‌های رسمی و ادبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مکالمات غیررسمی، کلمات ساده‌تری ممکن است ترجیح داده شوند.

به طور کلی، در نگارش و استفاده از کلمه "بریء" باید دقت شود تا همزه به درستی به کار رود و در جای درست آن قرار گیرد.

1. درختان در فصل پاییز، برگ‌های خود را به آرامی بری می‌کنند.
2. برای ساختن یک کاردستی زیبا، ابتدا باید مواد لازم را خوب بری کنید.
3. روز گذشته، باران شدیدی باعث شد که آب در خیابان‌ها بری کند و راه‌ها بسته شوند.