کلمه "بلند آواز" در زبان فارسی به معنای کسی است که به خوبی و به وضوح آواز می‌خواند یا صدای بلندی دارد. در نوشتار و گویش صحیح این کلمه، باید به نکات زیر توجه شود:

1. نوشته صحیح: "بلندآواز" باید به صورت یک کلمه بدون فاصله نوشته شود. (بلندآواز)

2. قواعد دستوری: این کلمه شامل دو بخش است:

   • "بلند" به معنی دارای صدای زیاد یا واضح
   • "آواز" که به معنی آهنگ یا صدای خواننده است.

3. استفاده از کلمه: این کلمه عموماً در توصیف افرادی به کار می‌رود که توانایی خوبی در آواز خواندن دارند. به عنوان مثال: "او یک بلندآواز معروف است."

4. نکات نگارشی:
   • باید توجه کرد که در متن‌های رسمی از عبارت "بلندآواز" به درستی استفاده شود و به صورت درست ادغام گردد.
   • در متن‌های غیررسمی یا محاوره‌ای ممکن است به شکل "بلند آواز" نیز استفاده شود، اما این استفاده نادرست است و در متون رسمی باید از شکل صحیح آن بهره برد.

اگر سوال دیگری درباره این کلمه یا موضوعات مرتبط دارید، خوشحال می‌شوم که پاسخگو باشم!