کلمه "آواز خوان" ترکیبی است که از دو واژه "آواز" و "خوان" تشکیل شده است. در زبان فارسی، ترکیب‌ها معمولاً باید بر اساس قواعد نگارشی خاصی نوشته شوند.

قواعد فارسی و نگارشی "آواز خوان":

1. نقطه‌گذاری:

   • اگر واژه‌ها به عنوان یک ‌عبارت مستقل بیان می‌شوند، می‌توان از فاصله و بدون فاصله نوشت. اما در بیشتر موارد صرفاً از فاصله استفاده می‌شود: "آواز خوان".

2. نقش دستوری:

   • "آواز" به عنوان اسم و "خوان" به عنوان فعل (در معنای خواندن) عمل می‌کند. در مجموع می‌توان آن را به عنوان یک اسم مرکب نیز بررسی کرد.

3. زبان محاوره و نوشتاری:

   • در زبان محاوره ممکن است شکل‌های متفاوتی بگیرد، مثل "آوازخوان"، اما در زبان نوشتاری معمولاً از فاصله بین دو واژه استفاده می‌شود.

4. جمع و مفرد:

   • برای جمع بستن این ترکیب اسلامی می‌توان از "آوازخوان‌ها" استفاده کرد.
5. معنی و مفهوم:
   • این ترکیب به شخصی اشاره دارد که آواز می‌خواند.

به طور خلاصه، "آواز خوان" به صورت جدا نوشته می‌شود و می‌تواند به عنوان یک اسم مرکب در نظر گرفته شود.