کلمه "بنده‌نوازی" به معنای لطف و محبت به بنده یا شخصی که در موضع پایین‌تری قرار دارد، استفاده می‌شود. در زبان فارسی، این کلمه به صورت مرکب نوشته می‌شود و قواعد نگارشی خاصی دارد که به اختصار توضیح داده می‌شود:

1. نوشتار مرکب: کلمات مرکب مانند "بنده‌نوازی" باید به صورت یکپارچه نوشته شوند. در این کلمه، "بنده" و "نوازی" به هم متصل شده‌اند.

2. فاصله: بین بخش‌های مختلف کلمات مرکب در زبان فارسی فاصله نمی‌گذاریم، مگر در موارد خاص که قاعده‌ای خاص از نوشتار را دنبال کنیم.

3. زبان ادبی: "بنده‌نوازی" بیشتر در متون ادبی و رسمی کاربرد دارد و استفاده از آن در مکالمات روزمره کم‌تر رایج است.

4. جنس و صاحب‌نوازی: این واژه معمولاً به عنوان صفت اشاره به نوعی رفتار محبت‌آمیز یا تواضع نسبت به دیگران دارد و می‌تواند در زمینه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی به کار رود.

5. علامت‌گذاری: در صورتی که این کلمه در جمله‌ای استفاده شود، باید توجه کنید که اگر به عنوان بخش اصلی جمله به کار می‌رود، به دقت با سایر اجزای جمله هماهنگ شود.

به عنوان مثال: "او در جمع دوستانش همواره بنده‌نوازی می‌کند."

در کل، استفاده صحیح از مرکب‌ها و رعایت قواعد نگارشی می‌تواند در انتقال بهتر معنی و مفهوم کلمات تأثیرگذار باشد.