کلمه "بی‌تابی" از یک پیشوند و یک ریشه تشکیل شده است. در اینجا به اصول نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. جداسازی اجزاء: "بی" به عنوان یک پیشوند شناخته می‌شود که به معنای عدم و نقیصه است و "تابی" ریشه کلمه است. بنابراین باید "بی" و "تابی" را به هم متصل کرد تا کلمه صحیح نوشته شود.

2. نکته اعرابی: در جملات، می‌توان از "بی‌تابی" به عنوان اسم استفاده کرد. به عنوان مثال: "او در بی‌تابی به سر می‌برد."

3. نوشتن همزه: در این کلمه همزه دیده نمی‌شود. تنها نکته‌ای که باید در نوشتن مدنظر قرار بدهید، استفاده صحیح از خط تیره (-) میان "بی" و "تابی" است تا نشان‌دهنده اتصال این دو قسمت باشد.

4. مشتقات و صرف‌نشده‌ها: "بی‌تابی" به معنای عدم تاب آوردن و بی‌قراری است. به همین ترتیب، می‌توان از مشتقات آن مانند "بی‌تاب" نیز استفاده کرد.

به طور کلی، کلمه "بی‌تابی" به این صورت نوشته می‌شود و اصول نگارشی بالا را باید رعایت کرد.