در زبان فارسی، کلمات "پر" و "پشت" به عنوان حروف اضافه و همچنین به عنوان اسم و صفت به کار می‌روند. در زیر به بررسی قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمات می‌پردازیم:

کلمه "پر"

1. به عنوان صفت:

   • "پر" به معنای پر بودن یا مملو بودن است. مانند: "پر از آتش" یا "پر از شور و شوق".
   • در جملاتی مانند "جامدانی پر از آب"، "پر" صفت "جامدانی" است.

2. به عنوان حرف اضافه:

   • می‌تواند به معنای "با" یا "در" در برخی جملات به کار برود.
   • مثال: "پرچم را در دست گرفت" (به معنای با پرچم در دست).
3. ترکیب‌ها:
   • "پر" در ترکیب‌های مختلف به معنای زیادی و پُر بودن می‌تواند باشد، مانند: "پرنده"، "پرواز"، "پرماجرایی".

کلمه "پشت"

1. به عنوان اسم:

   • "پشت" به معنای قسمت پشتی یا عقب چیزی است. به عنوان مثال: "پشت خانه" یا "پشت درخت".
   • می‌تواند به مفهوم حامی یا پشتیبان نیز به کار رود: "او پشتوانه من است".

2. به عنوان حرف اضافه:

   • "پشت" می‌تواند به معنای در پشت یا عقب چیزی باشد. مانند: "پشت میز نشسته بود".
3. ترکیب‌ها:
   • "پشت" در ترکیباتی مانند "پشت‌سر"، "پشت‌کوه" و "پشت‌بام" کاربرد دارد.

نکات نگارشی

• در نوشتار فارسی، جملات باید به صورت کامل و مفهوم بیان شوند و از به کار بردن کلمات به صورت نامفهوم یا تکراری خودداری شود.
• توجه به نکات ساختاری (مانند دستور زبان) و مناسب بودن جملات برای مفهوم مورد نظر از اهمیت بالایی برخوردار است.
• در ترکیب‌ها و جملات ممکن است لازم باشد از ویرگول یا دیگر نشانه‌های نگارشی استفاده کنید تا مفاهیم بهتر قابل درک باشند.

مثال‌هایی از جملات

• پر:

  • "کیسه‌ای پر از میوه‌ها روی میز قرار دارد."
  • "چشم‌انداز پر از زیبایی‌های طبیعی است."
• پشت:
  • "او پشت درخت پنهان شده بود."
  • "پشت خانه یک باغ بزرگ وجود دارد."

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمات "پر" و "پشت" استفاده کرد و جملات منسجم و مفهومی نوشت.