پس کوچه

کلمه «پس‌کوچه» یک ترکیب است که در زبان فارسی به مکان‌های کوچک و باریک اطلاق می‌شود که معمولاً در حاشیه خیابان‌ها یا کوچه‌های اصلی قرار دارند. برای نگارش صحیح این واژه، توجه به نکات زیر ضروری است:

1. تلفظ و نوشتار: کلمه «پس‌کوچه» با فاصله و خط تیره نوشته می‌شود. خط تیره در اینجا برای اتصال دو بخش «پس» و «کوچه» به کار می‌رود.

2. معنی: در معنای عمومی، «پس‌کوچه» معمولاً به خیابان‌های فرعی و کم‌رفت‌وآمد اشاره دارد که می‌تواند به عنوان محلی آرام‌تر از خیابان‌های اصلی تلقی شود.

3. استفاده در جملات: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، به ساختار جمله و قواعد نگارشی توجه کنید. به عنوان مثال:

   • در پس‌کوچه‌های قدیمی، خانه‌های تاریخی بسیاری وجود دارد.
   • او در پیاده‌روی پس‌کوچه رفت تا از شلوغی خیابان‌های اصلی دوری کند.
4. قواعد نگارشی: مانند دیگر واژه‌ها، به قواعد نگارشی و علامت‌گذاری (نقطه، ویرگول و ...) در جملات حاوی این کلمه دقت کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه «پس‌کوچه» در نگارش خود استفاده کنید.