کلمه "پی" در زبان فارسی به معنای "به دنبال" یا "دنبال" است و در ساختارهای مختلفی کاربرد دارد. "فراخ" نیز به معنای "وسیع" یا "گسترده" به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این دو کلمه و رعایت قواعد نگارشی، به نکات زیر توجه کنید:

1. ترکیب‌ها: اگر قصد دارید "پی فراخ" را به عنوان یک ترکیب استفاده کنید، باید توجه داشته باشید که این دو کلمه ممکن است با هم دلیلی یا معنایی منطقی ایجاد کنند. برای مثال، در جمله "او پی فراخ می‌گردد" استفاده از "پی" به معنی "دنبال" و "فراخ" به معنی "وسیع" می‌تواند در یک شعر یا نثر ادبی معنای خاصی داشته باشد.

2. نگارش: در نوشتار فارسی، باید توجه داشته باشید که کلمات به شکل صحیح نوشته شوند. این کلمات باید در متن به درستی با هم ترکیب شوند و از لحاظ دستور زبان به هم مرتبط باشند.

3. جملات: در صورت استفاده از این ترکیب در جملات، می‌توانید از جملات توصیفی یا بیانی استفاده کنید. مثلاً "او پی فراخ این دشت می‌رود" یا "فکر می‌کند که پی فراخ زندگی را پیدا کرده است".

4. نکات گرامری: در نظر داشته باشید که "پی" به عنوان یک حرف اضافه ممکن است به اسم یا عبارت اسمی وابسته شود و در این حالت، باید از لحاظ گرامری با آن مطابقت داشته باشد.

به طور کلی، برای استفاده درست از "پی" و "فراخ" در زبان فارسی، شناخت کامل از معنا و ساختار آن‌ها و نحوه‌ی ترکیب‌شان در جملات اهمیت دارد.

1. در کوهستان، ما یک پی فراخ از رنگ‌های زیبا را مشاهده کردیم که درختان و گل‌ها را در آغوش داشت.
2. سفر به پی فراخ دشت‌های سبز و گل‌های وحشی، تجربه‌ای دلنشین برای ما بود.
3. صدای آبشار در پی فراخ شکاف‌های سنگی، هماهنگی دل‌انگیزی را ایجاد کرده بود.